Herezja znaczy wolność

Herezja od zawsze kojarzy się ludziom, a przynajmniej większości, z czymś złym. Heretyków nie raz posądzano o konszachty z diabłem, odprawianie mrocznych rytuałów czy też szerzenie niegodziwych myśli i poglądów. Ileż to ludzi niepotrzebnie spłonęło na stosach w czasach Inkwizycji? Do tej pory herezja jest według wielu czymś zakazanym i odmiennym. Heretyk to osoba, z którą nie powinno się zadawać, a co dopiero rozmawiać lub przyjaźnić. Cóż to za błędne stwierdzenia…
Jerzy Prokopiuk jest polskim gnostykiem i antropozofem, przetłumaczył także wiele książek, napisał wiele esejów, dla wielu ludzi stanowi autorytet jeśli chodzi o ezoterykę. Do tej pory nie spotkałam się z jego twórczością, „Herezja znaczy wolność” jest pierwszym dziełem tego autora, które dane mi było przeczytać. Bardzo zainteresował mnie tytuł, bo trzeba przyznać, że brzmi nieco tajemniczo, mistycznie i fascynująco. Dlatego zapewne wybrałam tą pozycję jako pierwszą, ale myślę, że następne dzieła autora także z chęcią przeczytam.
Czym jest ta oto książka? Na pewno nie jest żadnego rodzaju poradnikiem, a co dopiero powieścią. W sumie ciężko mi ją konkretnie zakwalifikować, ponieważ znajdują się pewne elementy biograficzne, czasami wywiady, a czasami poglądy i myśli autora. Jest to chyba po prostu zbiór jego przemyśleń, którymi pragnął się podzielić z innymi ludźmi. Odwołuje się on tutaj do wypowiedzi wielu innych gnostyków, czy też po prostu ludzi z kręgu ezoteryki, chociażby Rudolfa Steinera. Dzięki temu poznajemy także ich punkt widzenia, który jest omawiany przez autora.
Znajdziemy w tej książce zupełnie nowe spojrzenie na herezję, a właściwie nie nowe, a może bardziej trzeba powiedzieć prawidłowe. Poza tym autor porusza także inne kwestie: znajdziemy tutaj wzmiankę o wolnomularstwie, Atlantydzie, religii czy też Świętym Graalu. Autor tłumaczy także różnicę między gnozą i gnostycyzmem, i to nawet parę razy, co pozwala nam jasno rozgraniczyć te dwa pojęcia. Myślę, że śmiało mogę stwierdzić, że książka ta stawia nas w obliczu poznawania nowej filozofii. Dodatkowo bardzo ciekawym rozdziałem jest rozdział poświęcony analizie historii biblijnego Hioba. Jest naprawdę niesamowity i jakże prawdziwy, chociaż myślę, że ludzie głęboko wierzący i praktykujący mogą to uznać za przysłowiową głupotę, ale z drugiej strony.. myślę, że mało kto z tych ludzi po tę książkę sięgnie.
Książka nie zalicza się do tych lżejszych, pisanych swobodnym językiem. Trzeba się naprawdę pożądnie skupić, jeśli chcemy zrozumieć to, co autor stara się nam przekazać. A myślę, że warto. Książkę należy czytać w ciszy, tak, żeby nikt nam nie przeszkadzał. Wtedy faktycznie jej przesłanie stanie się dla nas bardziej zrozumiałe. Język jest dojrzały i głęboki, a poza tym widać, że autor wiedział, co robi pisząc tę książkę. Da się zauważyć, że pan Prokopiuk posiada niesamowitą wiedzę i potrafi ją przekazać. Poza tym lubię takie książki, w których widać, że faktycznie był pomysł, został przemyślany i dobrze wykonany.
Na pewno mogę polecić ludziom, którzy szukają czegoś, co pozwoli im nieco inaczej spojrzeć na świat. Osoby, które lubią nieco kontrowersyjne i prowokujące książki także powinni się ucieszyć. Ludzie, którzy poszukują prawdy, lubią mieć własne przemyślenia i poznawać poglądy innych, powinni sięgnąć po to dzieło, ponieważ mogą znaleźć tu to, czego szukają. Mnie osobiście bardzo ono przypadło do gustu i wiem, że sięgnę po następne dzieła autora.